Op 20 september 2023 organiseerden we een informatieavond over bovengenoemd conflict. Naar aanleiding van de publicaties op de landelijke site van de PKN over de ramp die de Palestijnen overkwam toen de staat Israël werd opgericht en de reactie van Ds. Kees Kant hierop, ontstond bij onze Kerkenraad de vraag hoe één en ander nu precies zit. Na alle publicaties in de media en via de landelijk PKN wilden we ook graag de andere kant belichten.
Als sprekers hebben we daarom Ds. Kees Kant, predikant van de PKN en dhr. Andrew Tucker, jurist Internationaal recht, uitgenodigd om juist de andere kant te belichten. Scriba Mattie Bruining kon ruim 30 geïnteresseerden welkom heten. Ds. Hans de Jong opende de avond met de Bijbellezing die hoort bij Rosj Hasjana, het nieuwe Joodse jaar dat net is begonnen, over de binding van Izaäk. Daarna ging hij voor in gebed. Ds. Kant kreeg het woord en heeft de Bijbelse betekenis van Israël besproken. Hij vertelde hoe God Abraham heeft geroepen om Zijn volk mee te beginnen. Hoe God steeds het verbond met zijn volk vernieuwde en zal dit ook tot een eeuwig verbond houden. Hij laat zijn volk niet los. God heeft het volk een eigen land belooft en dat hebben ze ook gekregen na de uittocht uit Egypte. In Romeinen 11 wordt gesproken over de bedekking die de Joden hebben om Jezus niet als hun Messias te zien. Dit is gebeurd, zodat het geloof eerst tot de heidenen, tot ons, kon komen. We weten dat Jezus een Jood is en eens weer op de troon zal zitten in het aardse Jeruzalem. We zien nu de profetieën van o.a. Ezechiël gebeuren: de Joden komen thuis is hun Godsland, Israël. Het land dat God aan zijn volk aan Jacob/Israël heeft gegeven.
Dhr. Andrew Tucker, als jurist Internationaal Recht, ging iets vertellen over de geschiedenis van Israël de laatste 100 jaar en over de achtergrond van het conflict. De staat Israël is opgericht in 1948, voorheen heette het land Palestina en was steeds bezet door verschillende overheersers. Van de Romeinen, Byzantijnen, Ottomanen (Turken) en uiteindelijk in de 19e eeuw de Britten. In Palestina woonden verschillende bevolkingsgroepen, zoals Joden, Arabieren en Europeanen. De groep die zich nu Palestijn noemt, doet dit sinds Yasser Arafat deze naam in het leven riep. Hij richtte in 1964 de PLO op. Hij was zelf afkomstig uit Egypte. In 1993 tekende hij de Oslo-akkoorden om vrede te bewerkstellingen, maar hij stond hier nooit achter. Hij wilde de Joden de zee indrijven en het land innemen.
Hoe zit het met het gebied dat hoort bij de staat Israël?
o was de verdeling van het beloofde land na de inname door het Joodse volk. Het was verdeeld onder de 12 stammen. De Gazastrook was in bezit van de Filistijnen, die in de tijd van de Koningen zijn uitgeroeid. Te zien is dat ook het over Jordaanse erbij hoorde, het huidige Jordanië.
Na de verstrooiing van de Joden is het land In de loop der eeuwen in bezit geweest van verschillende grootmachten. In 1946 riepen de Arabieren in het over Jordaanse de staat Jordanië uit. Ze hadden het gebied gekregen van de Britten die zich wilden terugtrekken uit dit deel van de wereld. In 1948 vertrokken de Britten uit het onder hun gezag staande land Palestina en riepen de Joden de staat Israël uit. De staat Israël bestaat niet alleen uit Joden, er wonen meerdere bevolkingsgroepen, maar het was wel als thuisland voor de Joden bedoeld.
Het gebied was toen zoals het op het kaartje uit 1947 te zien is. Een dag na de oprichting van de staat werd het land door de 5 buurlanden aan gevallen. De gebieden Gaza, Samaria, Judea en Oost-Jeruzalem werden ingenomen. In 1967 heroverde Israël de ingenomen gebieden en namen ook de Sinaï in. De stad Jeruzalem werd direct als volledig eigendom geclaimd, maar dat is niet met het ‘Hartland’ Judea en Samaria gebeurd. Daarom zijn dit nog steeds de ‘betwiste gebieden’. Israël had wel het recht om het land te heroveren en te bezetten, maar had dus het eigendomsrecht moeten claimen.
Alles wat de V.N. erover zegt en de resoluties die erover worden aangenomen, hebben geen rechtsgeldigheid. Het is alleen een mening die ze geven, maar dat heeft geen juridische consequenties. Het is wel van belang om als buurlanden afspraken met elkaar te maken. Israël heeft al snel de Sinaï aan Egypte teruggegeven en in 2005 is de Gazastrook aan de Palestijnse Autoriteit in de hoop dat er rust zou komen. In 1967 was iedereen het er wel over eens dat Israël het recht aan zijn kant had, maar na 50 jaar is de algemene opinie hierover wel veranderd en vinden de meesten dat er een oplossing moet komen voor het probleem van de stateloze Palestijnen. Juridisch gezien is er geen oplossing.
De PowerPoint van Ds. Kees Kant is op te vragen via scriba@pgsb.nl